KREPPA

clench

* * *

I)

f. strait, scrape (koma í kreppu).

II)

(-ta, -tr), v. to squeeze, press; kreppa at e-m, to press hard on one (krepptu þeir svá hart at þorgrími, at hann); impers., e-n kreppir, one becomes crippled; krepptr, crippled (hón var kreppt öll, svá at báðir fœtr lágu bjúgir við knén).

* * *

t, [Engl. cramp, crimp; mid. H. G. krimpfe; cf. krappr, Germ. krampf, etc.], to clench; Grettir hafði kreppt fingrna at saxinu, Grett. 154 A; þá bindr hann ok kreppir, Stj. 96; kreppandi þá saman með sterkum knútum, id.; í hvers landi er hann kreppir (catches) eða merkir, Jb. 309; k. at e-m, to pinch, press hard on one; krepptu þeir svá at Þorgrími, at …, Sd. 148.

2. impers., medic. to become crippled; lá verkr í lendum hennar þar til er þær knýtti en hana krefti, Bs. i. 328; hönd hans var kreppt í lófa, 313 (v. l.), 462; krepptir vóru fingr í lófann, id.; hann hafði kreppta hönd, Magn. 518; hón var kreppt öll, svá at báðir fætr lágu bjúgir við knén, Fb. ii. 383; krepptr ok knýttr, Sd. 148; saman krepptr, Stj. 51; krepptr miklum sult, pinched by hunger, Róm. 361.